Owoce morza, które możesz spróbować w Hiszpanii

Nawet nie zdajesz sobie sprawy z tego jak dużo jest rodzajów owoców morza w Hiszpanii. Na dodatek możesz je spróbować! Co do owoców morza zdania są podzielone – jedni je kochają a inni uważają, że z owoców morza najlepszy jest schabowy lub antrykot. O gustach się nie rozmawia, nie mniej jednak po wpisie na temat rodzajów krewetek czas na owoce morza, których jeszcze nie opisałam a są one częstym składnikiem hiszpańskich dań. Będą też takie pozycje, które z pewnością cię zaskoczą.

Owoce morza, które warto spróbować będąc w Hiszpanii

Calamar (kalmar)

Kalmary to jeden z podstawowych owoców morza, który jest przysmakiem w Hiszpanii. Najbardziej popularne są krążki kalmarowe smażone na głębokim tłuszczu po wcześniejszym obtoczeniu ich w mące lub w specjalnej panierce. Kalmary w Hiszpanii występują także pod nazwą chipirones (czytaj: czipirones). Nie mniej jednak taka nazwa odnosi się bardziej do typu dania czyli do mini kalmarów, albo kalmarów baby, które są obtoczone w mące i usmażone w całości.

Kalmary żyją w pobliżu wybrzeża na głębokości od 15 do 600 metrów i żyją od 2 do 5 lat. Żywią się rybami i skorupiakami. Aby się pożywić, kalmar rzuca w swoją ofiarę dwiema największymi mackami, a następnie mocno chwyta je pozostałymi ośmioma ramionami.

Ciekawostki o kalmarach:

• Skóra kalmara ma komórki chromatoforyczne, więc gdy żyje, jej kolor zmienia się i może być prawie przezroczysty.
• W grudniu 2006 roku japońska łódź uchwyciła kałamarnicę olbrzymią o długości 7,2 m.
• Dzioby kałamarnicy znajdują się w żołądkach wielu schwytanych wielorybów, ponieważ są jedyną częścią tego zwierzęcia, której nie można strawić.
• Atrament z kałamarnicy hamuje ekspansję bakterii ze względu na obecność w jej składzie pewnego białka.
• Kałamarnica olbrzymia jest obecna w literaturze, kojarzona z straszliwymi atakami (skandynawska legenda o krakenach)

Pota

Pota to inny typ kalmara. Ma ubarwienie bardziej czerwone i Hiszpanie mówią, że smaku mniej delikatne. Mięso pota jest według nich bardziej twarde.

Różnice między pota a kalmar wytłumaczone na rysunku.

Sepia

W kuchni hiszpańskiej sepia jest często bardziej ceniona niż kalmar. Przyrządza się ją na patelni, lub jako dodatek do dań z ryżu (m.in. paella z owoców morza).

Sepia to dziesięcionogi mięczak, który żyje na dnie mórz, gdzie jest częściowo zakopany w piasku. Zamieszkuje tereny przybrzeżne do 150 m. Ciało tej mątwy jest owalne i spłaszczone. Mątwa zawsze pływa w pozycji poziomej. Żywi się rybami, mięczakami i skorupiakami, takimi jak kraby i krewetki.

Ciekawostki na temat sepii:

• Mątwa jeśli czuje się zagrożona zmienia swój kolor w zależności od tego, kto ją atakuje.
• Sepia jest jednym z najczystszych owoców morza, jakie można znaleźć, ponieważ według badań ma najniższy poziom zanieczyszczeń w swoim ciele.
• Akt seksualny mątwy polega na wielogodzinnym pocałunku. Po zapłodnieniu jaja są pokryte ciemną błoną i złożone na koralowcach, algach i muszlach. Każda samica składa od 200 do 550 jaj w ciągu kilku dni a inkubacja trwa około 50 dni. Po wykluciu z jaj sepia mierzy 1 cm długości.

Pulpo (ośmiornica)

Dużo osób boi się próbować ośmiornicy ze względu na jej macki. Jest takie dziwne wrażenie, że podczas jedzenia będą przyczepiać się do języka lub podniebienia. Niesłusznie! Mięso ośmiornicy jest według mnie najlepszym i najdelikatniejszym ze wszystkich owoców morza dostępnych w Hiszpanii. Moim ulubionym daniem jest pulpo a la gallega (czytaj: pulpo a la gajega), czyli ugotowana ośmiornica, podana z ugotowanymi ziemniakami a wszystko to polane oliwą z oliwek i posypane mieloną papryką i gruboziarnistą solą morską. Oczywiście ośmiornicę można również jeść przyrządzoną na grillu lub jako dodatek do dań z ryżu.

Ośmiornica żyje na skalistym dnie w obszarach przybrzeżnych, między skałami i kamieniami, a czasem w norach. Żywi się głównie drobnymi skorupiakami, takimi jak kraby, a także małżami, rybami i padliną. Jest zwierzęciem o nocnych nawykach. Ośmiornica ma wysoko rozwinięte zmysły, z wyjątkiem słuchu, ponieważ są całkowicie głuche.

Ciekawostki o ośmiornicach:

• Jest zwierzęciem, które wtapia się w otoczenie, utrudniając jego dostrzeżenie, marszczy nawet skórę, by wyglądała jak skała z algami.
• Różne eksperymenty wykazały, że ośmiornice mają świetną umiejętność rozróżniania kolorów i kształtów. Najbardziej zaskakujące jest to, że potrafią zapamiętać niektóre rzeczy na ponad dwa lata.
• Ośmiornica ma trzy serca i potrzebuje wszystkich trzech do wykonywania czynności fizycznych.
• Ośmiornice mają muskularne i elastyczne ciało i potrafią ukrywać się w przestrzeniach 10 razy mniejszych od siebie.
• Rozmnażają się płciowo, a samica umiera po wykluciu się jaj. Samica może złożyć do 180 000 jaj w ciągu zaledwie dwóch tygodni. Po urodzeniu ośmiornica ma zaledwie 3 mm wielkości, ale ciało ma kształt dorosłego osobnika.
• Największym gatunkiem jest Giant North Pacific Octopus – Octopus dofleini. Mierzy od 4 do 5 metrów. i waży 50 kg, chociaż niektóre osobniki osiągają prawie 10 metrów i ważą ponad 200 kg.

Cangrejo (krab)

Oczywiście jak w przypadku krewetek, nie może być zbyt łatwo, ponieważ jest kilka rodzajów krabów ogólnodostępnych w Hiszpanii. Zobacz poniżej czym się różnią.

Cangrejo de mar

Cangrejo de mar (czytaj: kangrecho de mar) czyli po polsku krab morski, to zwierzę, które zamieszkuje płycizny na piaszczystym i mulistym dnie, najlepiej w spokojnych wodach u wlotów i ujść rzek do morza. Czasami mogą pojawić się również na plażach. Mają ciemny kolor i wahają się od brązowego, zielonego, czerwonego do szarego. Krab morski jest zwierzęciem o nocnym trybie życia.

Zw względu na to, że osobniki sprzedawane w sklepach są z reguły małe, to wykorzystuje się je na wywary rybne lub do dań z ryżem (np. paella). Po ugotowaniu kraby przybierają czerwony kolor pancerza.

Ciekawostki o krabie morskim:

• Samiec żyje około 5 lat, a samica zaledwie 3 lata.
• Dojrzałość płciową osiąga w wieku dwóch lat, a samica składa około 200 000 jaj.

Cangrejo real

Cangrejo real (czytaj: kangrecho real) to inaczej krab królewski. Nazywany jest również gigantycznym czerwonym krabem, krabem kamczackim lub krabem pająkiem z Alaski. Choć nie wygląda zbyt apetycznie to Hiszpanie bardzo go lubią. Mięso, które znajduje się w jego odnóżach ma lekko słodkawy posmak. Tego kraba je się po ugotowaniu i na zimno.

Skorupy krabów królewskich mogą sięgać nawet 28 cm, a ich nogi do 1.8 metra. Ich waga może sięgać 12 kg. Samce rosną większe niż samice. Normalnie łowi się okazy mniejsze, które ważą między 3 a 5 kg. Średni wiek dorosłych osobników, które nie zostały schwytane, wynosi 15 lat.

Ciekawostki o krabach królewskich:

• Łowienie krabów królewskich, zarówno czerwonych, jak i niebieskich, jest jednym z najniebezpieczniejszych zawodów. Rybacy muszą walczyć z ekstremalnymi warunkami pogodowymi i często ulegają wypadkom przy użyciu klatek, sieci i lin.
• Krab królewski ma 5 zestawów skrzeli do oddychania, które znajdują się w komorze skrzelowej w muszli.
• Jako larwy, kraby królewskie żyją w wodach powierzchniowych, gdzie jest więcej pożywienia i ochrony. Od drugiego roku życia, kraby zamieszkują morza na głębokościach od 20 do 50 metrów, a gdy są dorosłe, zwykle przebywają na ponad 200 m. Podłoże jakie lubią to błoto i piasek.

Centollo

Centollo (czytaj: sentojo) często nazywany jest też krabem pająkiem lub krabem włochatym, ze względu na włosie, które często pokrywa jego skorupę. Wyglądem przypomina trochę gigantycznego kleszcza, który zamieszkuje wody morskie. Podobnie jak kraba królewskiego, centollo je się na zimno po wcześniejszym ugotowaniu.

Żyje na wybrzeżu na skalistym lub na piaszczystym dnie na głębokościach większych niż 100m. Żywi się rozgwiazdami, algami, mięczakami, jeżowcami i bezkręgowcami z dna morskiego. Pancerz jest chropowaty, z małymi wypustkami i pokryty kosmkami, ostrymi kolcami i włosiem różnej wielkości. Posiada dwa mocne kolce w okolicy czołowej.

Ciekawostki o centollo:

• Według rybaków krab pająk wyczuwa nadejście burzy, więc na kilka dni przed burzą kraby znajdują się wśród skał.
• W miesiącach letnich łowienie galicyjskich krabów pająków jest zabronione.
• Kraby pająki, które są spożywane w Hiszpanii, zwykle mierzą około 20 cm, ale w Japonii takie osobniki mogą osiągać nawet 60 cm.
• Podobno jedzenie tego typu kraba działa jak afrodyzjak.

Buey de mar

Buey de mar (czytaj: błej de mar) nazywany jest również krabem europejskim. Gdyby przetłumaczyć nazwę z hiszpańskiego na polski to wtedy krab nazywałby się wół morski. Tego typu kraby są nocnymi zwierzętami, które w ciągu dnia pozostają zakopane w piasku lub ukrywają się pośród skał. W nocy wychodzą żerować na odległość ponad 40 metrów od legowiska. Jest ściśle mięsożerny i żywi się skorupiakami i mięczakami.

Podobnie jak w przypadku poprzednich krabów: królewskiego i centollo je się go na zimno po wcześniejszym ugotowaniu.

Ciekawostki o krabie europejskim:

• Może poruszać się do przodu, ale zwykle porusza się na boki.
• Ma wysoko rozwinięte zmysły węchu i smaku.
• Podczas godów i rozmnażania samce chronią samice. Bywają tak agresywne, że potrafią w obronie ukochanej umrzeć.
• Samica może złożyć od 500.000 do 2 milionów jaj. Proces inkubacji trwa od 6 do 8 miesięcy.
• W porównaniu z innymi owocami morza, mięso tego kraba jest bogate w minerały takie jak jod, magnez czy sód, a przede wszystkim w witaminy B12, B3 i E.

Owoce morza w muszlach, które znajdziesz w Hiszpanii

Nazwy muszelkowych owoców morza podaję w wersji hiszpańskiej, tak abyście mogli rozpoznać je na targu, w sklepie lub w restauracji.

Mejillones

Mejillones (czytaj: mechijones) to w języku polskim omułki. Niektórzy też mówią na nie mule (z języka francuskiego). Jest to małż, który tworzy liczne społeczności i kolonizuje duże obszary skalne, do których przylega przez włókna bisioru. Zamieszkuje płytko w strefie pływów, najlepiej na terenach silnie ubitych z dużą ilością zawieszonej materii organicznej. Małże są jednopłciowe. Każda samica może złożyć do miliona jaj, a inkubacja trwa zwykle od jednego do dwóch tygodni, w zależności od temperatury wody.

Ciekawostki małżach:

• Małże nazywane są płucami morza, ponieważ filtrują nawet do 8 litrów wody na godzinę.
• Obecne hodowle małży zawdzięczamy Rzymianom, którzy jako pierwsi zaczęli je spożywać a także wynaleźli metodę ich hodowli i zbierania.
• Włókna bisioru, na których są przymocowane małże do skał, są tak solidne, że można by było użyć je do wyrobu nici do ubrań.

Hiszpanie z reguły jedzą małże ugotowane w wodzie z dodatkiem liścia laurowego lub w sosie marynarskim. Mejillones dodaje się też do paelli z owocami morza.

Koszt kilograma omułek w Hiszpanii to wydatek około 3-4€.

Ostras (ostrygi)

Ostrygi mają nierównomierny i szorstki kształt muszli, który związany jest z jej wzrostem. Lewa część muszli jest wklęsła i służy do mocowania ostrygi do podłoża, podczas gdy prawa jest bardziej płaska i działa jak pokrywka. Jest to jeden z najbardziej cenionych owoców morza. Należy jeść ją na surowo wsysając jej zawartość do buzi. Ostrygę ceni się za jej morski smak, a ci którzy uważają go za zbyt intensywny, mogą skropić ją kilkoma kroplami soku z cytryny.

Ciekawostki o ostrygach:

• Ostrygi były bardzo cenione na stołach Wikingów oraz starożytnych Rzymian.
• Mózg ostrygi jest mniejszy niż jej oczy.
• Ostryga płaska (lub też europejska) jest znana z tego, że co roku zmienia płeć.
• Niektóre ostrygi zawierają masę perłową. Kiedy jakieś niechciane ciało obce dostanie się do środka muszli, np. piasek, wtedy ostryga pokrywa intruza masą perłową i formuje z niego kulkę, aby owy przedmiot nie uszkodził delikatnego ciała ostrygi. Taki proces może potrwać nawet kilka lat.

Cena ostryg w Hiszpanii wynosi około 3-4€ za sztukę.

Navajas

Navajas (czytaj: nawachas) to inaczej małże brzytwy. Mają one delikatną i podłużną skorupkę, w kolorze jasnobrązowym z czerwonymi prążkami. Kształtem jej muszle przypominają nożyki, ale ja zawsze na nie mówię małże „długie tipsy”, bo tak mi się kojarzą. Ten owoc morza najlepiej smakuje z patelni z odrobiną oliwy z oliwek lub z grilla. Jest to dość ciekawy typ małży, ponieważ wynurza się z piasku w sposób pionowy kiedy następuję odpływ morza.

Ciekawostki o navajas:

• Navajas wykopują w piasku tunel o wielkości 50 cm, w którym poruszają się w górę i dół.
• Aby wyłowić małżę brzytwę należy otwór w piasku posypać solą, wtedy małża wychyli się na moment z piasku i możną ją złapać.

Średnia cena navajas to koszt około 27€ za kilogram

Almejas

Almejas (czytaj: almechas) to jeden z bardziej popularnych owoców morza, których muszelki można znaleźć na plaży. Ten owoc morza jest bardzo wytrzymały na zmiany temperatury wody – może żyć w wodach o temperaturze 5C jak i w wodach bardzo ciepłych (z reguły przy brzegu) wynoszących 35C. Kolory almejas to coś między jasnoszarym a ciemnoszarym z brązowymi plamami. Zwykle ma też brązowe linie, które biegną od krawędzi garbków do krawędzi muszli.

Hiszpanie jedzą je z różnymi sosami, ale także dodają do paelli czy makaronu.

Ciekawostki o almejas:

• Żyją zakopane w piasku na głębokości 15-30cm.
• Hodowla małż w Hiszpanii rozpoczęła się w połowie XX wieku.
• Indianie używali almejas jako forma pieniądza.
• Istnieje gatunek małża gigantycznego, który może żyć nawet 200 lat i ważyć 300kg.
• Według naukowców z Uniwersytetu Bangor w Walii w wodach u wybrzeży Islandii znaleziono w 2006 roku małża, którego wiek szacuje się na ponad 400 lat, co czyni go najdłużej żyjącym zwierzęciem w historii. Jego wiek obliczono, licząc linie wzrostu muszli.
• Małż Geoduck to największy małż ryjący na świecie, ważący 1,5 kg. Choć niektóre dorosłe osobniki tego gatunku osiągają wagę nawet 7,5 kg. Jest to jedno z najstarszych zwierząt na świecie i może żyć ponad 140 lat. Pochodzi z wybrzeża Pacyfiku w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Jest bardzo popularny również w Chinach.

Średnia cena za kilogram małż typu almejas w Hiszpanii to około 29€.

Berberechos

Berberecho (czytaj: berbereczo) to małż, którego muszla jest dość kopulasta i owalna w przeciwieństwie do innych małży. Muszle mają biały kolor z plamami w odcieniach brązu i szarości. Berberechos na swoich muszlach mają też widoczne podłużne żebra, których ilość waha się między 22 a 28 sztuk. Wytrzymują ekstremalne warunki środowiskowe, nawet w wodzie zanieczyszczonej metalami ciężkimi.

Hiszpanie najczęściej dodają berberechos do potraw z ryżu, ale także znajdziecie jej w puszkach jako konserwy (oczywiście bez muszelek, tylko środek). Należy wylać zawartość puszki na talerzyk i dodać kilka kropel octu i gotowe.

Ciekawostki o berberechos:

• Są zakopane w miękkim dnie z drobnym lub gliniastym piaskiem i mogą żyć do głębokości 10 metrów.
• Kształt muszli przypominający serce dał początkowo jej nazwę jako serca jadalnego (czasami zwanego także sercówką).
• W stosunku do swojej wielkości berberecho ma jeden z najdłuższych organów rozrodczych, ponieważ musi mocno dosięgać swoich zalotników przywierających do skał.

Średnia cena za kilogram berberechos to wydatek 19€.

Chirla

Chirla (czytaj: czirla) odróżnia się od innych małży tym, że prążki na jej skorupie ułożone są w sposób poziomy tworząc jakby półokręgi. Jej kolor waha się od białego po różne odcienie brązu. Ten typ małży znajduje się zakopany w miękkim dnie wybrzeży z drobnym lub błotnistym piaskiem.

Chirla, podobnie jak almejas, królują na hiszpańskim stole z różnego rodzajami sosami lub też jako składnik dań z ryżu lub makaronu.

Ciekawostki o chirla:

• Małże tego gatunku mogą żyć zakopane w piasku nawet do 50 metrów.
• Wprawdzie wartość rynkowa chirla jest niższa niż np. almejas, ale zapotrzebowanie na chirla jest znacznie wyższe.
• Wiek chirla można ocenić po ilości pierścieni jakie posiada.

Cena za kilogram chirla wynosi średnio 15€.

Coquinas lub tellinas

Coquinas (czytaj: kokinas) lub też znane pod nazwą tellinas (czytaj: tejinas) to małże, które zamieszkują błota bagien i ujścia rzek do morza, na plażach, zakopując się w piasku na głębokości do 15 metrów. Mierzy maksymalnie do 5 cm długości, 2 cm wysokości i 1,2 cm grubości. Nie mniej jednak okazy, które dostępne są w na targowiskach są o wiele mniejsze. Wnętrze tego typu małży jest fioletowe, choć czasem spotyka się zabarwienie białe lub pomarańczowe. Zewnętrzna muszla ma zabarwienie brązowe z fioletowymi plamami.

Hiszpanie jedzą coquinas z różnymi sosami, np. z sosem z białą fasolą.

Koszt coquinas zależy od jej wielkości, ale średnio trzeba wydać 23€ za kilogram tych małży.

Vieira

Vieira (czytaj: wiejra) często nazywana jest także przegrzebkiem galicyjskim lub europejskim. Jej górna pokrywa muszli jest prawie płaska, podczas gdy dolna jest większa i falista lub wypukła. Vieira lubi czyste wody i zamieszkuje piaszczyste lub żwirowe dna w pobliżu wybrzeża, dochodząc do głębokości 100 m. Bardzo rzadko osadza się na skałach, ale i tam można je znaleźć od czasu do czasu.

Przegrzebki można spożywać na wiele różnych sposobów, od dań grillowanych po faszerowane i zapiekane w ich własnej skorupce. Często podaje się je na aperitif, w daniach z makaronu lub gulaszach i potrawkach z owoców morza.

Ciekawostki o vieiras:

• Przegrzebek jest symbolem pielgrzymów na Camino de Santiago. Dlatego też inną nazwą vieira jest muszla św. Jakuba. Dlaczego akurat wybrano ten owoc morza jako symbol pielgrzymowania po tej trasie? Powodem jest to, że przegrzebki są typowym daniem dla wybrzeży Galicji, a dawniej pielgrzymi zabierali muszle do domu jako dowód, że dotarli do końca podróży. Muszli używano także do picia wody.
• Przegrzebki w wielu starożytnych kulturach uważane były za symbol miłości i traktowano je jako afrodyzjak. Muszle przegrzebek miały także chronić przed złymi mocami, pechem czy chorobami.
• Na skrajnych krawędziach muszli przegrzebki mają szereg niebiesko-zielonych kulistych oczu, które chociaż nie „widzą”, są wrażliwe na światło, co chroni je przed drapieżnikami. Jej głównym wrogiem jest rozgwiazda.
• Wielu Hiszpanów na chrzciny swoich dzieci kupuje posrebrzane formy muszli św. Jakuba, które służą księdzu do nabrania wody święconej i polania nią głowy niemowlęcia.

Średni koszt za sztukę przegrzebki to wydatek około 4€.

Zamburiña

Zamburiñas (czytaj: samburinias) to inny typ przegrzebki. W odróżnieniu do vieiras ich muszla jest mniejsza i bardziej okrągła. Kolor muszli jest bardzo zmienny: biały, pomarańczowo-różowy, żółty, ciemnozielony, brązowy lub fioletowy, czasami z nieregularnymi wzorami i cieniami. Zewnętrzna powierzchnia muszli jest wyrzeźbiona od 25 do 35 wydatnych żeber, zaopatrzonych w kolce lub szczeciniaste blaszki, które są bardziej rozwinięte w pobliżu brzegów.

Ciekawostki o zamburiñas:

• Mimo, że są bardzo podobne do vieiras ich smak jest zupełni inny.
• Zamburiñas kilka razy w życiu zmieniają płeć, ale w okresie swojej dojrzałości przybiera płeć męską.

Zamburiñas są o wiele tańsze niż vieiras i ich koszt wynosi około 1€ za sztukę.

Caracoles del mar lub cañaílla

Caracoles del mar lub cañaílla (czytaj: karakoles del mar lub kaniaija) to nic innego jak ślimaki wodne. Są padlinożercze, ale również nie pogardzą żywym mięsem i często atakują inne mięczaki w muszlach, np. małże.

W Hiszpanii spożywa się je po ugotowaniu w wodzie z dodatkiem liścia laurowego. Zawartość muszli wydobywa się za pomocą wykałaczki a przed zjedzeniem należy usunąć twardy płat, który chroni ślimaka i służy jako „drzwi do jego domu”. W smaku mięso ślimaka wodnego przypomina trochę smak wątróbki, ale jest bardziej twarde i czuć wyraźnie smak morza.

Ciekawostki o caracoles del mar:

• Z gruczołów skrzelowych ślimaków morskich, starożytni Fenicjanie wydobywali purpurowy barwnik, który służył do barwienia szat cesarzy, królów i kapłanów, bardzo ceniony w starożytności i wart więcej niż złoto. Potrzebowali aż 12.000 ślimaków, aby uzyskać 1.4 grama barwnika.
• Biorąc pod uwagę dużą ilość tego mięczaka w błotach i bagnach w pobliżu San Fernando, jego mieszkańców nazywa się potocznie „Cañaillas”.

Koszt za kilogram ślimaków morskich jest różny w zależności od ich wielkości. Średnia cena za kilogram waha się od 8 do 20€ za kilogram.

Dziwne owoce morza w Hiszpanii

Dostępne są także na terenie Hiszpanii owoce morza bardzo dziwne, których z pewnością nie znałeś.

Percebe

Ten owoc morza nie wygląda najlepiej. Swoją formą przypomina bardziej palce lub paznokcie jakiegoś smoka. Je się go po uprzednim ugotowaniu. Percebe (czytaj: persebe) nie są przeznaczone dla wszystkich, ponieważ smak ich jest dość morski. Nie mniej jednak nie brakuje smakoszy tego stwora morskiego a jego ceny w okresie Bożego Narodzenia sięgają nawet do 180-200€ za kilogram!

Jest to skorupiak półnogi, który żyje na obszarach z silnymi prądami dennymi, gdzie morze gwałtownie się załamuje. Przytwierdza się do dna, lub do innych stworzeń morskich pasożytując na nich. Żywi się fitoplanktonem.

Ciekawostki o percebe:

• Percebe nie posiada oczu.
• Ponieważ nie ma serca, a jego krew nie zawiera hemoglobiny, wychwytuje tlen rozpuszczony w wodzie.
• Jest hermafrodytyczny, ale nie ulega samozapłodnieniu.
• Zawód percebeiro jest działalnością niebezpieczną i bardzo dobrze opłacaną. Dzieje się tak ze względu na warunki połowów – połowniczy wystawiają się na działanie silnych fal morskich.

Erizo de mar

Erizo de mar (czytaj: eriso de mar) to nic innego jak jeżowiec. Tak, tak, Hiszpanie jedzą jeżowce. Można je jeść na surowo lub po ugotowaniu. Trzeba jednak uważać, aby nie pokaleczyć się przy otwieraniu tego typu owoca morza.

Zamieszkuje wybrzeża o głębokości do 30 m, pomiędzy skałami lub basenami powstałymi przez przypływ, a także w naturalnych dołkach lub dołkach wykopanych przez nie w celu ochrony przed prądami. Żywi się glonami, planktonem, ślimakami i małżami. Jest gatunkiem chronionym, choć w Hiszpanii nie jest zagrożony.

Ciekawostki o jeżowcach:

• Wielkość jeżowca nie przekracza 7 cm a jego kolce mierzą do 3 cm, są gładkie i mocne. Mniejsze kolce są trujące i przy dotknięciu mogą powodować bardzo bolesne ukąszenie.
• Kolor jeżowca może być zielony, ciemnobrązowy lub fioletowy.
• Mimo kolców są pysznym pokarmem dla krabów, fok, a nawet niektórych ptaków.
• Niektóre gatunki jeżowców mogą żyć ponad sto lat.
• Te bezokie zwierzęta widzą lub przynajmniej rozróżniają światło poprzez kolce.

Espardeña

Espardeña (czytaj: espardenia) nazywana jest również ogórkiem morskim. Espardeñas najczęściej Hiszpanie jedzą po przygotowaniu na patelni lub jako składnik dań z ryżu.

Ogórki morskie żyją na piaszczystych dnach lub w szczelinach skalnych na głębokości od 1 do 400 metrów. Są samotnikami, ale czasami żyją w bardzo małych grupach. Żywią się, filtrując wodę i piasek. Ciało espardeñas jest miękkie, spłaszczone i szorstkie o czerwonawo-brązowym kolorze z białymi plamami. Ze względu na swój kształt odpoczywają i poruszają się na boku ciała.

Ciekawostki o espardeñas:

• Część jadalna espardeñas to jej układ rozrodczy i żołądek.
• Ogórki morskie mogą stać się potężną bronią blokującą przenoszenie pasożyta wywołującego malarię, ponieważ wytwarzają białko zwane lektyną, które wpływa na rozwój pasożytów.
• Na University of South Florida udało się stworzyć sztuczne rogówki z włókien kolagenowych z ogórka morskiego.

Ortigas de mar

Na koniec owoc morza, który bardziej przypomina trawę morską a w zasadzie nazywany jest pokrzywą morską. Nie mniej jednak jest to zwierzę a nie roślina. Ma kształt cylindryczny, a jej kolor zmienia się od zielonkawego do beżowego lub fioletowego na końcówkach. Pokrzywa morska dostarcza dużej ilości minerałów i jest doskonałym źródłem wapnia, jodu, żelaza i magnezu.

Przed przyrządzeniem ortigas de mar (czyta się tak jak się pisze) trzeba odpowiednia ją oczyścić ponieważ zawiera truciznę, która może poparzyć jamę ustną, nie mówiąc już o układzie pokarmowym. Oczyszczoną pokrzywę morską obtacza się w mące i smaży na głębokim tłuszczu. Miałam okazję raz spróbować ortigas de mar i szczerze mówiąc bardzo mi smakowały. Warto spróbować!

W artykule występują linki afiliacyjne i reklamy, za które właściciel strony hiszpaniaole.pl, może otrzymać prowizję od reklamodawcy.